شش سال از آن لرزه ویرانگر در ثلاث باباجانی می‌گذرد؛ زمین آرام گرفت، اما زخم‌های محرومیت در این دیار مرزی و فاقد صنعت، هنوز تازه است. اینجا که نرخ بیکاری بیداد می‌کند و از بیمارستان مجهز خبری نیست، درد بیماری با رنج نداری گره خورده است. بیماران پس از طی مسافت‌های طولانی برای درمان در شهرهای دیگر، به خانه‌هایی بازمی‌گردند که از کمترین امکانات مراقبتی برای دوران نقاهت خالی است. اما در دل این محرومیت، جوانان بومی در «موسسه خیریه هانای هه‌ژاران» طرحی هوشمندانه برای تداوم زندگی درانداخته‌اند: «تاسیس بانک امانات تجهیزات پزشکی». این یک نیکوکاری معمولی نیست؛ یک سرمایه‌گذاری ابدی برای سلامت است. در این طرح، تجهیزاتی مانند تخت بیمارستانی، کپسول اکسیژن، ویلچر، ساکشن و دستگاه زردی نوزاد خریداری شده و به صورت «امانی و رایگان» در اختیار بیماران نیازمند قرار می‌گیرد. جادوی این طرح در «چرخشی بودن» آن است؛ هر وسیله پس از بهبودی بیمار، به انبار موسسه بازمی‌گردد، ضدعفونی می‌شود و بلافاصله مرهم درد هموطن دیگری می‌شود. با حمایت از این بانک تجهیزات، شما تنها به یک نفر کمک نمی‌کنید؛ بلکه زنجیره‌ای از امید می‌سازید که سال‌ها ادامه دارد.